του Δημήτρη Τρίμη
Με ελεύθερες, έως ασυδοσίας, τις άπειρες ιστοσελίδες, τα blogs, τα web radio, τα web t.v, τα βίντεο, τις φωτογραφίες, τα εκατοντάδες συνδρομητικά κανάλια μέσω δορυφόρων, πολλές εκατοντάδες εφημερίδες, μεγάλες, μικρές, πολιτικές, ξενόγλωσσες, τοπικές, αθλητικές, αγροτικές, θρησκευτικές, free press, οικονομικές, κίτρινες, ροζ, γκρίζες και μαύρες και περιoδικά για όλα τα γούστα και τα βίτσια, είναι απολύτως ανόητο οι οπαδοί της δεξιάς και η διαπλοκή να σκούζουν για λογοκρισία και ολοκληρωτισμό.
Όταν τους λες ότι παντού στην Ευρώπη υπάρχει περιορισμός του αριθμού των αδειών παρόχων επίγειου τηλεοπτικού προγράμματος και ρήτρες διαφάνειας κεφαλαίων, ποιότητας προγράμματος, απασχόλησης και οικονομικής βιωσιμότητας για την παραχώρηση δημόσιων συχνοτήτων, εκείνοι επιμένουν να θέλουν πεισματικά άπειρες ευκαιρίες κατάληψης των δημοσίων συχνοτήτων από τους φίλους τους, γιατί έτσι συνηθίσανε, έτσι τους βολεύει.
Και κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πως η πίτα της υπάρχουσας διαφήμισης δεν φτάνει να συντηρήσει σχεδόν κανένα από τα υπάρχοντα κανάλια, εθνικής ή τοπικής εμβέλειας, όσες ενισχύσεις και θαλασσοδάνεια κι αν τους δίνουν οι τράπεζες και οι άλλοι χρηματοδότες τους, όσα κι αν χρωστάνε στους εργαζόμενους, στους προμηθευτές τους, στην Εφορία στα ασφαλιστικά Ταμεία κ.λπ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου