Του Μπένι η καρδία, τρέμει για τα ταμεία (ούτε PSI-λλος στον κόρφο μας)…

του Διονύση Ελευθεράτου

Δοκιμασία κι αυτή!… Να διαβάζεις την τελευταία ομιλία του Ευ. Βενιζέλου και να διερωτάσαι σε ποιο ακριβώς σημείο θα ψελλίσεις το γνωστό «ε, όχι αυτό δεν υπάρχει»…
Υποψιάζεσαι ότι το σημείο, από το οποίο καθίσταται δυσχερέστατη η επιστροφή στον «πλανήτη Γη», δεν θα αργήσει να φανεί. Όλο και κάτι θα βρεθεί που «δεν υπάρχει», όταν η λογική του «Μπένι» άρχει… Και σου έρχεται κατακέφαλα το … μη υπάρχον. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ανησυχεί, λέει, μην τυχόν και κάνει η κυβέρνηση κανένα περίεργο παιχνίδι με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων…

Έλεος!... Ο «κύριος PSI» ανησυχεί για τα ασφαλιστικά ταμεία… Εξυπακούεται ότι σύμπασα η κοινωνία έχει δικαίωμα και υποχρέωση μαζί να κρατά τα μάτια «καρφωμένα» πάνω στα πολύπαθα ταμεία, να ελέγχει, να καιροφυλακτεί μην τυχόν και «πέσουν στο τραπέζι» περίεργες ιδέες, να διεκδικεί. Αυτό δεν συζητείται καν. Από πότε χρονολογείται όμως το ενδιαφέρον του κ. Βενιζέλου για τα ταμεία, που σε μία νύχτα έχασαν το 75% των αποθεματικών τους λόγω του PSI, για το οποίο ακόμη … καμαρώνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ;
Διάβολε, τι σχετικό με το «πονεμένο» θέμα του «κουρέματος» να πρωτοθυμηθεί κανείς; Μήπως τη νουθεσία εκείνων των
ημερών προς τα ταμεία να αρκεστούν στο … παντεσπάνι, δηλαδή σε ομόλογα που λήγουν το … 2042 ή το 2037 και τα οποία ασφαλώς και θα «σκοτώνονταν» αναγκαστικά πολύ νωρίτερα, στο 10% ή της 20% της αξίας τους, εξ αιτίας της οικονομικής ασφυξίας;

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Μήπως την έπαρση του «Μπένι» ότι πέτυχε, τότε, το «κούρεμα» 105 δισεκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή 25 λιγότερων απ’ όσα ταυτοχρόνως … μας «φόρτωσε»- και μάλιστα με όρους δρακόντειους;
Κάτι δεν πάει καθόλου καλά με την παρηκμασμένη σοσιαλδημοκρατία. Όχι, δεν εννοούμε τη βαθύτατη πολιτική και ιδεολογική κρίση που την «δέρνει» εδώ και χρόνια – αυτή άλλωστε εμπίπτει στον προσδιορισμό «παρηκμασμένη». Εννοούμε αυτήν την απότομη (;) χαλάρωση – αν όχι πλήρη διάρρηξη- των σχέσεών της με τη στοιχειώδη λογική, με το ίδιο το «περιβάλλον». Με τη ικανότητα να κατανοεί, αν μη τι άλλο, τι και πώς πρέπει να ειπωθεί, για να αποκτήσει κάποια διεισδυτικότητα, ή τουλάχιστον για να μην εξοργίζει τους πάντες.
Εκτός πια κι αν αυτό είναι πλέον το πολιτικό – επικοινωνιακό σχέδιο του ΠΑΣΟΚ: Να εκδικηθεί την ελληνική κοινωνία που του γύρισε την πλάτη, κάνοντάς την να «βγάζει σπυράκια», πότε με τον βερμπαλισμό του και πότε με τις όψιμες, «ειλικρινέστατες» ευαισθησίες του…

Άντε να το χωνέψεις… Του Μπένι η καρδία, τρέμει για τα ταμεία. Σαν να ακούς τζιχανιστή να ανησυχεί για το μέλλον των θρησκευτικών ελευθεριών, στον κόσμο. Καημένε νεοέλληνα… Νόμιζες, αφελέστατε, ότι η συρρίκνωση και πολιτική περιθωριοποίηση του ΠΑΣΟΚ θα προστάτευε τα νεύρα σου, ε; Ούτε ψύλλος στον κόρφο σου! Συγγνώμη, το επαναδιατυπώνουμε: Ούτε PSI- λλος στον κόρφο σου…