Ουαί τοις ηττημένοις...

του Θανάση Καρτερού

Οι δημοσκοπήσεις επιμένουν σχεδόν μοχθηρά: Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά από τη Ν.Δ. Έξι μονάδες, εφτά μονάδες, οχτώ μονάδες, δέκα μονάδες. Και στα όρια της αυτοδυναμίας στις περισσότερες περιπτώσεις. Μια αριθμητική που προοιωνίζεται ανατροπές. Ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Τέλος εποχής για το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., μετά από σαράντα χρόνια παντοδυναμίας. Και τέλος για πολιτικά πρόσωπα που πρωταγωνιστούν μια ζωή στην πολιτική ζωή. Και καθορίζουν τη δική μας ζωή.

Και να έλειπαν οι δημοσκοπήσεις, το καταλαβαίνει ο καθένας. Και φυσικό είναι να το καταλαβαίνουν και εκείνοι που η εποχή πια τους παίρνει από κάτω. Και να αντιδρούν. Άλλοι με σπασμωδικές προσπάθειες να εγκαταλείψουν το καράβι που βουλιάζει. Άλλοι με σχέδια για νέα κεντρο-αρχή, που γεννά η βεβαιότητα του τέλους. Και άλλοι, δυστυχώς μάλιστα

οι κατ' εξοχήν υποχρεωμένοι να καθοδηγούνται από δημοκρατική ωριμότητα, με ακραία κινδυνολογία, ακραία φρασεολογία, ακραία συμπεριφορά κακομαθημένου παιδιού, που του παίρνουν το παιγνίδι του.

Χρειάζεται εντούτοις κατανόηση. Ουαί τοις ηττημένοις. Τους έρχεται βαρύ να χάσουν την εξουσία, ιδιοκτήτες ή συνιδιοκτήτες της οποίας υπήρξαν μια ζωή. Και τους έρχεται βαρύ κι ασήκωτο ότι αυτή τη φορά δεν θα τη χάσουν προς όφελος εκείνων με τους οποίους ομαλά εναλλάσσονται στην άσκηση και στα θέλγητρά της σε όλη τη μεταπολίτευση. Αλλά θα τη χάσουν από μια πολιτική δύναμη νέα, απρόβλεπτη, ριζοσπαστική, αριστερή, που δεν παίζει με τους όρους της παραδοσιακής διαπλοκής. Κι αυτό ξεβολεύει και τρομάζει.

Ξεβολεύει και τρομάζει όλους όσοι συνήθισαν να ευτυχούν με το στόμα στο βυζί του κράτους και τα πόδια στο στήθος της κοινωνίας. Και είναι φυσικό τώρα να βλέπουν στην Αριστερά όχι μια πρόκληση για αλλαγές, μεταρρυθμίσεις, δημοκρατική αντιπαράθεση. Όχι μια πολιτική δύναμη που έχει το δικαίωμα, με τη λαϊκή ψήφο, να αναδειχτεί στην κυβερνητική εξουσία και να εφαρμόσει το πρόγραμμά της. Αλλά ως Απειλή για την ελεύθερη και πλούσια ζωή την οποία δικαιούνται. Και στην οποία έχουν συνηθίσει.

Αυτό ακριβώς εμφανίζει η ξέφρενη προπαγάνδα τους ως απειλή για τη δημοκρατία, για τη σταθερότητα, για τις καταθέσεις, για τα ΑΤΜ. Δεν υπάρχει δηλαδή κανένα fair play σ' αυτή την κούρσα. Κι αυτό για κείνους που προηγούνται σημαίνει αποφασιστικότητα επί δέκα, λόγια διά δέκα, και μάτια δεκατέσσερα...