Ο βόθρος της διαφθοράς ξεχείλισε..

του Βασίλη Μουλόπουλου

Πολλές λίστες, πολλά έγραφα, πολλές αποκαλύψεις. Πολλές υπεράκτιες εταιρείες, πολλές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, πολλά μυστικά κονδύλια, πολύ μαύρο χρήμα στο εξωτερικό. Πολλή θολούρα στις διασυνδέσεις κράτους, επιχειρηματιών, τραπεζών.

Αυτό που παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό είναι σελίδες από το «μυθιστόρημα της διαπλοκής». Ιστορίες καθημερινής διαφθοράς στην Ελλάδα. Στη χώρα που κυβερνούν τα τελευταία 40 χρόνια το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ.

Ο βόθρος ξεχείλισε. Δεν υπάρχει μόνο κάτι σάπιο στο βασίλειο της Ελλάδας, όλο το βασίλειο είναι σάπιο και βρομοκοπάει.

Ήταν αναμενόμενο. Εδώ και χρόνια παρακολουθούμε αδιάφοροι τη μετάλλαξη του κράτους σε κερδοσκοπική εταιρεία, την εξαγορά των θεσμών από τα ιδιωτικά συμφέροντα με την ανοχή και τη συνενοχή των κομμάτων εξουσίας και των πολιτικών τους.

Γι' αυτό είναι υποκριτικές οι κραυγές αποτροπιασμού, η έκπληξη που εκφράζουν οι

«φαμίλιες» που κυβερνούν την Ελλάδα. Δικό τους έργο είναι η μετατροπή της χώρας σε σκουπιδότοπο, δικά τους δημιουργήματα είναι τα άνθη του κακού που φύτρωσαν και θέριεψαν σ' αυτόν τον σκουπιδότοπο. Γι' αυτό η συγκυβέρνηση απλώς παρακολουθεί και απλώς διαπιστώνει τα όσα αποκαλύπτονται μπροστά στα μάτια της. Γι' αυτό οι υπουργοί της και οι βουλευτές της αμήχανοι ψιθυρίζουν κοινοτοπίες περί κάθαρσης. Φοβούνται ποιους θα περιλαμβάνουν οι επόμενες σελίδες των αποκαλύψεων.

Και τώρα όλος ο θίασος έχει βγει επί σκηνής και πληροφορεί το φιλοθέαμον κοινό στην πλατεία ότι υπάρχει ηθικόν ζήτημα, ζητεί κάθαρση (αλήθεια, ποιος θα την κάνει;) και απειλεί ότι το σύστημα θα καταρρεύσει. Ψυχραιμία, παιδιά της Ελλάδας. Το φιλοθέαμον κοινό γράφει εκεί που δεν πιάνει το μελάνι την κατάρρευση του συστήματος που γέννησε την εκποίηση του κράτους σε όποιον προσφέρει καλύτερες τιμές. Τι το χειρότερο μπορεί να αναμένει;

Ο θίασος των «πολιτών υπεράνω πάσης υποψίας» βγήκε στη σκηνή. Υποψιάζομαι ότι είναι οι πρωταγωνιστές του θιάσου που ζητούν και εξαγγέλλουν τώρα παραδειγματικά μέτρα τιμωρίας για τους κακούς, επειδή κάνουν κακό στις «δουλειές». Υποψιάζομαι ότι αυτό που ανησυχεί τους «νονούς» είναι πως το σύστημα τρελάθηκε, βρίσκεται εκτός ελέγχου.

Και υποψιάζομαι ότι οι ψυχραιμότεροι της «συμμορίας», οι «κονσιλιέρι», συζητούν για το πώς «το σύστημα θα ξαναβρεί την ισορροπία του».

Τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα αντιλαμβάνονται ότι το παραδοσιακό πολιτικό προσωπικό ότι έδωσε, έδωσε, δεν μπορεί πλέον να βαστήξει το σκάφος στη σωστή ρότα, ότι το τιμόνι ετοιμάζεται να το πάρει ένα ανεύθυνο (για τα συμφέροντά τους) πράγμα εκτός (δικού τους) ελέγχου που το λένε ΣΥΡΙΖΑ.

Οι προσπάθειες για το νέο σχήμα και τα νέα άφθαρτα πρόσωπα που θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα των καιρών δίνουν και παίρνουν. Οι καιροί, όπως θα έλεγε και ο Χαρίλαος, είναι γκαστρωμένοι. Αλλά το «κόμμα της αγοράς και της γκλαμουριάς» που θα σαρώσει το γερασμένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα για να μείνουν όλα ίδια, παρά τις πολλαπλές προσπάθειες τεχνητής γονιμοποίησης, δεν κυοφορείται. Και το σπέρμα είναι άγονο και οι μήτρες αδύναμες...