Πως η χώρα της Καραϊβικής κατάφερε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της διατροφής του πληθυσμού μέσω μικρών κήπων σε αυλές σπιτιών και άδεια οικονομικά τετράγωνα.
απο τον γεωπόνο Ευάγγελο Αβδελά
Μέχρι την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης η οικονομία της Κούβας και ειδικότερα η παραγωγή Αγροτικών Προϊόντων ήταν άμεσα συνδεδεμένη με αυτήν.
Π.χ Εξήγαγε:
* Το 66% της παραγωγής ζάχαρης
* Επίσης το 98% των εσπεριδοειδών
Και εισήγαγε:
* Το 66% των τροφίμων της
* Το 86% των πρώτων υλών
* Το 80% των μηχανημάτων
Με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης η υποστήριξη αποσύρθηκε, τα εργοστάσια έκλεισαν και παρουσιάστηκαν
μεγάλες ελλείψεις τροφίμων, φαρμάκων, πετρελαίου και ένα πεπαλαιωμένο σύστημα παραγωγής Αγροτικών Προϊόντων.
Επίσης παρουσιάστηκε και ένα σοβαρό πρόβλημα μετακίνησης του πληθυσμού από την ύπαιθρο προς τις μεγάλες πόλεις και κυρίως την Αβάνα.
Για την αντιμετώπιση αυτού του πολύ σημαντικού προβλήματος της διατροφής του πληθυσμού της η Κούβα επικεντρώθηκε στη δημιουργία μίας αυτοδύναμης Γεωργίας.
Ξεκίνησε μία πανεθνική έκκληση για παραγωγή τροφίμων ακολουθώντας τα παρακάτω:
* Μετέτρεψε τα μεγάλης κλίμακας κρατικά αγροκτήματα σε ιδιωτικούς συνεταιρισμούς, μικρούς, πιο διαχειρίσιμους και πιο κοντά στη χρησιμοποίηση πρακτικών αειφορικής Γεωργίας.
Το κράτος διατηρεί την ιδιοκτησία και τα παραχωρεί χωρίς ενοίκια, παίρνει όμως το 1/5 της παραγωγής για σχολεία, νοσοκομεία κλπ.
* Επίσης δόθηκε γη σε ιδιώτες και μικροαγρότες
* Εκεί όμως που έγινε το θαύμα είναι στην Αστική Γεωργία. Περίπου 300,000 Κουβανοί οι οποίοι προέρχονταν από διάφορα κοινωνικά στρώματα (καλλιτέχνες, γιατροί, δάσκαλοι κλπ) καλλιεργούν τα δικά τους λαχανικά και αυτά που περισσεύουν τα πουλάνε στους γείτονες.
Περίπου 150,000 στρέμματα σε αστικές και περιαστικές περιοχές σε χιλιάδες κοινοτικά αγροκτήματα που κυμαίνονται από αυλές σπιτιών, αστικά κενά, έως και ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα μεταμορφώθηκαν σε χώρους παραγωγής.
Μέχρι το 1994 πάνω από 8,000 αγροκτήματα δημιουργήθηκαν στην Αβάνα. Κήποι, γκαζόν σκάφτηκαν και φυτεύτηκαν με λαχανικά. Γραφεία, δημόσιες υπηρεσίες και σχολεία καλλιεργούσαν τη δική τους τροφή.
Έως το 1998 περίπου 541,000 τόνοι τροφίμων παράγονταν στην Αβάνα.
Για να γίνει όμως αυτό υπήρξε μεγάλη βοήθεια απ΄το κράτος.
Πέρα απ΄τις παραχωρήσεις γης, ένα δίκτυο γεωπόνων παρείχε βοήθεια και τεχνογνωσία.
Επίσης σε όλη την πόλη δημιούργησαν:
Τα σπίτια των σπόρων όπου πωλούνταν σε χαμηλές τιμές σπόροι, βιολογικά λιπάσματα, φυτοχώματα, εργαλεία κλπ.
Αναπτύχθηκαν τεχνικές βιολογικής Γεωργίας έτσι ώστε μέσα στην πόλη απαγορεύονταν τα Γεωργικά Φάρμακα.
Βέβαια αυτό δε συμβαίνει σε όλη τη χώρα, δηλαδή όλη η γεωργία να είναι οργανική.
Παρ΄όλα αυτά όμως έγινε μια μεγάλη και σημαντική μείωση της χρήσης λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, προς όφελος των καταναλωτών και του περιβάλλοντος.
Πριν το 1989 είχαμε κατανάλωση 1,000,000 τόνους λίπασμα και σήμερα 90,000 τόνους (10 φορές κάτω δηλαδή).
Πριν το 1989 είχαμε κατανάλωση ζιζανιοκτόνων 35,000 τόνους και σήμερα 1,000 τόνους (35 φορές κάτω).
Επίσης πρέπει να αναφερθεί ότι σε αυτή την πολύ μεγάλη επιτυχία της Αστικής Γεωργίας έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο η νομιμοποίηση της άμεσης πώλησης από τους παραγωγούς στους καταναλωτές, εκτοπίζοντας τους όποιους μεσάζοντες.
Από τα παραπάνω ο καθένας μας ας προβληματιστεί, που βρισκόμαστε εμείς και τι μπορούμε να κάνουμε.
Η Κούβα είναι μία έμπνευση για όλο τον κόσμο.
Όμως για άλλη μία φορά θέλω να τονίσω, με όση δύναμη έχω, πως πολλοί από εμάς μπορούμε να παράγουμε τουλάχιστον τα κηπευτικά μας και όχι μόνο.
Οι στοχαστές λένε ότι όταν τα πράγματα φτάνουν πολύ χαμηλά είναι καιρός για νέες δημιουργίες.
απο τον γεωπόνο Ευάγγελο Αβδελά
Π.χ Εξήγαγε:
* Το 66% της παραγωγής ζάχαρης
* Επίσης το 98% των εσπεριδοειδών
Και εισήγαγε:
* Το 66% των τροφίμων της
* Το 86% των πρώτων υλών
* Το 80% των μηχανημάτων
Με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης η υποστήριξη αποσύρθηκε, τα εργοστάσια έκλεισαν και παρουσιάστηκαν
μεγάλες ελλείψεις τροφίμων, φαρμάκων, πετρελαίου και ένα πεπαλαιωμένο σύστημα παραγωγής Αγροτικών Προϊόντων.
Επίσης παρουσιάστηκε και ένα σοβαρό πρόβλημα μετακίνησης του πληθυσμού από την ύπαιθρο προς τις μεγάλες πόλεις και κυρίως την Αβάνα.
Για την αντιμετώπιση αυτού του πολύ σημαντικού προβλήματος της διατροφής του πληθυσμού της η Κούβα επικεντρώθηκε στη δημιουργία μίας αυτοδύναμης Γεωργίας.
Ξεκίνησε μία πανεθνική έκκληση για παραγωγή τροφίμων ακολουθώντας τα παρακάτω:
* Μετέτρεψε τα μεγάλης κλίμακας κρατικά αγροκτήματα σε ιδιωτικούς συνεταιρισμούς, μικρούς, πιο διαχειρίσιμους και πιο κοντά στη χρησιμοποίηση πρακτικών αειφορικής Γεωργίας.
Το κράτος διατηρεί την ιδιοκτησία και τα παραχωρεί χωρίς ενοίκια, παίρνει όμως το 1/5 της παραγωγής για σχολεία, νοσοκομεία κλπ.
* Επίσης δόθηκε γη σε ιδιώτες και μικροαγρότες
* Εκεί όμως που έγινε το θαύμα είναι στην Αστική Γεωργία. Περίπου 300,000 Κουβανοί οι οποίοι προέρχονταν από διάφορα κοινωνικά στρώματα (καλλιτέχνες, γιατροί, δάσκαλοι κλπ) καλλιεργούν τα δικά τους λαχανικά και αυτά που περισσεύουν τα πουλάνε στους γείτονες.
Περίπου 150,000 στρέμματα σε αστικές και περιαστικές περιοχές σε χιλιάδες κοινοτικά αγροκτήματα που κυμαίνονται από αυλές σπιτιών, αστικά κενά, έως και ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα μεταμορφώθηκαν σε χώρους παραγωγής.
Μέχρι το 1994 πάνω από 8,000 αγροκτήματα δημιουργήθηκαν στην Αβάνα. Κήποι, γκαζόν σκάφτηκαν και φυτεύτηκαν με λαχανικά. Γραφεία, δημόσιες υπηρεσίες και σχολεία καλλιεργούσαν τη δική τους τροφή.
Έως το 1998 περίπου 541,000 τόνοι τροφίμων παράγονταν στην Αβάνα.
Για να γίνει όμως αυτό υπήρξε μεγάλη βοήθεια απ΄το κράτος.
Πέρα απ΄τις παραχωρήσεις γης, ένα δίκτυο γεωπόνων παρείχε βοήθεια και τεχνογνωσία.
Επίσης σε όλη την πόλη δημιούργησαν:
Τα σπίτια των σπόρων όπου πωλούνταν σε χαμηλές τιμές σπόροι, βιολογικά λιπάσματα, φυτοχώματα, εργαλεία κλπ.
Αναπτύχθηκαν τεχνικές βιολογικής Γεωργίας έτσι ώστε μέσα στην πόλη απαγορεύονταν τα Γεωργικά Φάρμακα.
Βέβαια αυτό δε συμβαίνει σε όλη τη χώρα, δηλαδή όλη η γεωργία να είναι οργανική.
Παρ΄όλα αυτά όμως έγινε μια μεγάλη και σημαντική μείωση της χρήσης λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, προς όφελος των καταναλωτών και του περιβάλλοντος.
Πριν το 1989 είχαμε κατανάλωση 1,000,000 τόνους λίπασμα και σήμερα 90,000 τόνους (10 φορές κάτω δηλαδή).
Πριν το 1989 είχαμε κατανάλωση ζιζανιοκτόνων 35,000 τόνους και σήμερα 1,000 τόνους (35 φορές κάτω).
Επίσης πρέπει να αναφερθεί ότι σε αυτή την πολύ μεγάλη επιτυχία της Αστικής Γεωργίας έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο η νομιμοποίηση της άμεσης πώλησης από τους παραγωγούς στους καταναλωτές, εκτοπίζοντας τους όποιους μεσάζοντες.
Από τα παραπάνω ο καθένας μας ας προβληματιστεί, που βρισκόμαστε εμείς και τι μπορούμε να κάνουμε.
Η Κούβα είναι μία έμπνευση για όλο τον κόσμο.
Όμως για άλλη μία φορά θέλω να τονίσω, με όση δύναμη έχω, πως πολλοί από εμάς μπορούμε να παράγουμε τουλάχιστον τα κηπευτικά μας και όχι μόνο.
Οι στοχαστές λένε ότι όταν τα πράγματα φτάνουν πολύ χαμηλά είναι καιρός για νέες δημιουργίες.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου